1-خـود را بساز و منتظـــــــر لطف دوست باش
چشمــــــی به سوی آینــه، چشمی به راه دار
2-به راه بنـــــدگی، دنیا مدد کار است سالک را
که از آلودگی با خــــاک، گردد آب زورین تر
3-دل منــــــه بر هستی مخلوق، پیش لطف حق
بازی از مــــوج سرابــــی بر لب دریا مخور
4- کوری بود که غمـــــــــزه به چشم پدر کند
ناقابلـــــی که فخـــــر به اجـــداد می کند
4-هر جــــــا نوشته بود ز مجنــــــون حکایتی
جسم ضعیف مـــــن خـــط بطلان بر آن کشید
5-بهــــــم فشردن دست صدف، بس است دلیـل
کــــــه مالـــــــداری بسیار، خسّت آرد بار
صدای دست بهــــــم سودن صدف، این است
که دل به مــــــال نهـــــادن، ندامت آرد بار