ارزشيابي زيست ¬محيطي مکان شهرک‌هاي صنعتي (مطالعه موردي: استان کهگيلويه و بويراحمد)

مکان¬یابی مناطق صنعتی با در نظر¬ گرفتن پیامدهای اقتصادی و زیست ¬محیطی یک عامل کلیدی در برنامه ریزی‌ها و مدیریت مناطق می‌باشد. از آن جا که معیارهای مکان¬یابی متنوع و وسیع می‌باشند، لذا، لازم است معیارهای مناسب جهت تامین شرایط و ضوابط مورد ¬¬¬نیاز انتخاب گردیده تا بهترین نتیجه حاصل گردد. توسعه پایدار نیازمند یافتن روشی جدید برای طراحی و استقرار مناطق صنعتی است، تا بتواند تاثیر زیست¬ محیطی منفی حاصل از ایجاد و بهره¬ برداری صنایع را به حداقل برساند. بدین منظور و جهت ارزشيابي زيست¬ محيطي مکان شهرک‌هاي صنعتي استان کهگيلويه و بوير¬احمد هشت معیار شیب، فاصله از راه‌های ارتباطی، فاصله از آبراه، فاصله از مناطق مسکونی، کاربری اراضی، مناطق حفاظت¬ شده، فاصله از گسل و فاصله از مسیل انتخاب و مورد استفاده قرار گرفت. لایه‌های اطلاعاتی معیارها به محیط GIS وارد گردید. برای استاندارد ¬سازی معیارها با استفاده از منطق بولین ابتدا لایه‌های استاندارد ¬شده توسط عملگر اشتراک همپوشانی گردید و در نهایت نقشه تناسب استقرار صنایع تهیه گردید. در مرحله بعد استاندارد ¬سازی عوامل با توابع فازی انجام و وزن¬ دهی لایه‌ها با روش زوجی انجام شد. در نهایت لایه‌های محدودیت شامل فاصله از گسل، فاصله از مسیل و مناطق حفاظت ¬شده توسط منطق بولین استاندارد شد. لایه‌های شیب، فاصله از راه‌های ارتباطی، فاصله از آبراه، فاصله از مناطق مسکونی و کاربری اراضی با استفاده از توابع فازی استاندارد گردید سپس با استفاده از معادله ترکیب خطی وزنی در محیط GIS لایه¬ها تلفیق و نقشه مطلوبیت استقرار صنایع بدست آمد. نتایج حاصل از همپوشانی بولین بیانگر آن بود که در استان کهگيلويه و بوير¬احمد، 20 لکه جهت استقرار صنایع مناسب می‌باشد که در قسمت جنوب و شرق منطقه مورد مطالعه واقع گردیده¬اند. نتایج حاصل از روش ترکیب وزنی نشان داد که 5/5 درصد از وسعت منطقه از مطلوبیت بالا جهت استقرار صنایع برخوردار می‌باشد. همپوشانی نقشه موقعیت‌ شهرک‌های صنعتی مستقر با نقشه حاصل از منطق بولین مشخص کرد که شهرک‌های صنعتی استان کهگيلويه و بوير¬احمد در مناطق نامناسب واقع گردیده¬اند. همچنین نقشه حاصل از ترکیب وزنی خطی نشان داد هیچ کدام از شهرک‌های صنعتی استان در مناطقی با مطلوبیت بالا قرار ندارند.