بررسي فيلوژئوگرافي جمعيت قوچ و ميش هاي استان يزد بر اساس داده هاي ژنوم ميتوكندري

مطالعات فيلوژئوگرافي، اهميت فرآيندهاي تاريخي را در شكل گيري توزيع جغرافيايي كنوني گونه ها و ژن ها نشان مي-دهند. هدف از اين مطالعه بررسي فاصله ژنتيكي و فاصله جغرافيايي قوچ و ميش هاي استان يزد براساس داده هاي ميتوكندريايي است. در اين پژوهش ژن سيتوكروم b از ژنوم ميتوكندريايي در بافت و سرگين دو گونه قوچ و ميش اوريال و ارمني براي ارتباط بين هاپلوتايپ ها، فاصله ژنتيكي بين هاپلوتايپ ها و توزيع جغرافيايي هاپلوتايپ ها مورد بررسي قرار گرفت. در اين پژوهش تعداد 9 هاپلوتايپ از 30 توالي قوچ و ميش در استان يزد مشاهده گرديد. منطقه حفاظت شده سياهكوه، منطقه حفاظت شده كالمند-بهادران و منطقه شكار ممنوع شيركوه داراي يك هاپلوتايپ مشترك بودند كه نشان دهنده پراكنش وسيع اين هاپلوتايپ نسبت به بقيه هاپلوتايپ ها در استان يزد است. محاسبه ماتريس فواصل ژنتيكي در بين هاپلوتيپ ها نشان دهنده بيش ترين فاصله ژنتيكي (0/272) قوچ و ميش هاي پناهگاه حيات وحش بوروئيه با ديگر قوچ و ميش هاي استان يزد بود. بيش ترين تعداد پلي مورفيسم بين هاپلوتايپ ها به تعداد 15 پلي مورفيسم نيز بين قوچ و ميش هاي پناهگاه حيات وحش بوروئيه با ديگر قوچ و ميش هاي استان يزد بود. پديده هاي محيطي از قبيل گستردگي رشته كوه زاگرس در جنوب استان يزد يكي از دلايل مهم پراكنش دو گونه قوچ و ميش اوريال و ارمني در استان يزد است. هم چنين عدم تبادل ژني بين قوچ و ميش هاي مناطق شمال و مركز استان يزد با پناهگاه حيات وحش بوروئيه تحت تاثير دشت هاي وسيع بين اين مناطق است.

قوچ و ميش، فيلوژئوگرافي، ژنوم ميتوكندريايي، سيتوكروم b، استان يزد