عبدالکريم بن هوازن قشيري (465-376 ه. ق) يکي از بزرگ ترين صوفيان قرن پنجم هجري است که مهم ترين اثر وي کتاب الرساله القشيريه براي راهنمايي مرشدان نوشته شده است. وي با توجه به شافعي مذهب و اشعري مشرب بودنش، در رساله به دفاع از مسائل کلامي اشاعره پرداخته است. از سوي ديگر، موضوع علم کلام که در مورد اصول اديان و مستدل ساختن آن اصول و دفاع از آنها بحث دارد، از راه آميغ با ادبيات فارسي، نياز به پژوهش، براي تبيين موضوعات کلامي براي کمک به شناخت اعتقادات و معارف اسلامي دارد. همچنين در گستره ادب فارسي و به ويژه حوزه ادبيات تعليمي، تحليل مسائل کلامي و رفع برخي شبهات اعتقادي دانش پژوهان ضروري مي نمايد. اين مقاله، به بررسي مسائل کلامي با تکيه بر آراي اشاعره در رساله قشيريه و تحليل آن با آرا و منابع شيعه اثنا عشريه دارد.
