مرکز بر شرايط بين المللی اقتصاد ايران در سال های اخير، بيانگر تحريم های اقتصادی سنگين و همچنين نوسان ها در قيمت نفت خام است. به نظر می رسد اين شرايط بيانگر تاثير عوامل پيش بينی نشده فوق بر موقعيت ذخاير رسمی خارجی باشد. در اين مقاله به منظور دستيابی به اهداف نهايی اقتصاد کلان ايران، امکان پذيری سياست بهينه سازی ترکيب ارزی ذخاير خارجی ايران مطالعه می شود.
ما با استفاده از يک رهيافت ميانگين ـ واريانس، سعی می کنيم ترکيب ارزی ذخاير خارجی اقتصاد ايران را در دوره 1999ـ2007 شبيه سازی کنيم. نتايج نشان می دهد طی دوره تحقيق، ميانگين سهم دلار آمريکا و پوند در ذخاير ارزی بيشتر از سهم بهينه بوده، در حالی که ميانگين سهم های يورو و ين کمتر از سهم بهينه بوده است.
