با نگاهی اجمالی به مطالعاتی که در باب سبک هندی انجام شده¬اند، به صراحت می¬توان دریافت که بیشتر این پژوهش¬¬ها، اصطلاح «معنای بیگانه» و اصطلاحات معادل آن (چون معنای غریب و دور، مضمون¬سازی¬های پیچیده و ...) را از عناصر بایسته و از مختصات اصلی سبک هندی دانسته و تلاش بسیار برای یافتن «معنای بیگانه» و مضامین تازه را سیره¬ی شعرای سبک هندی می¬دانند. این جستار بر آن است که کنایه سهم بسیار بزرگی در ساخت شگردهای ادبی ویژه‌ی سبک هندی دارد و یکی از صناعات کنایه¬محور و پرکاربرد در غزل صائب رامورد بررسی قرار می¬دهد که به عنوان عنصری سبک¬ساز در سراسر دیوان و در بدنه¬ی غزلیات صائب موجود و متکثر است و کمتر غزلی از غزل¬های اوست که از این صناعت بهره نگرفته باشد.در این شگرد ادبی غالباً کنایه‌های انسانی، با لحاظ معنایی دیگر به اشیا، گیاهان و ... نسبت داده می‌شوند و از این طریق معنایی آشنا را از طریقی ناآشنا و بیگانه بیان می‌کنند.
کلید واژگان :صائب، معنای بیگانه، سبک هندی، کنایه، استعاره ی ایهامی کنایه ی تشبیهی.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک