اقلیم، طبیعت و معماری پایدار

ارتباط تنگاتنگ بين معماري و شهر با انسان و طبيعت، نشان از وجود مفاهيم و ويژگي هاي پايداري در معماري و شهرسازي ايراني دارد که مي تواند الهام بخش معماران معاصر ايراني و حتي غير ايراني باشد و اين در حالي است که در سطح جهاني، موضوع اثرات گلخانه اي، ترافيک شهري، تراکم زمين، آلودگي هواي شهري و افزايش جمعيت، اثرات ناخوشايندي بر کيفيت زندگي انسان در شهرها ايجاد کرده است. اين مسائل موجب مي شوند تا توجه به موضوع پايداري، شهرها در رأس امور قرار گيرد. چند دهه از مطرح شدن معماری پایدار در عرصه معماری می گذرد و مجامع بین المللی راهکارهای بسیار را برای تکامل آن ارائه نموده اند. تامل در معماری پایدار و اصول آن ما را به معماری بومی (مربوط به گذشته ) خواهد رساند. چرا که که معماران در اقلیم های مختلف توانسته اند بهترین هماهنگی را با محیط ایجاد کنندو با استفاده از محدودیت ها و امکانات بستر طرح بهترین شرایط زیستی را برای کاربران فراهم سازند. هدف نهایی طراحی پایدار در پیدا کردن راه حل هایی مؤثر و مفید کمی ، کیفی ، جسمی و روانشناختی به منظور ساختمان سازي براي کاربران می باشد. احتمالات و امکانات زیادي براي رسیدن به چنین هدف به ظاهر دشوار است. سه اصل طراحی پایدار، حفظ و بقاي منابع ، طراحی بر اساس چرخه زندگی و طراحی انسان محور، ایجاد یک آگاهی گسترده از پیآمدهاي. محیطی که با معماري مرتبط هستند را موجب می شوند. (راهبردهاي) موجود در دل هر یک از اصول ، ما را به ضوابط بیشتري رهنمود می سازند. این راهبردها به منظور پرورش فهم و درك این موضوع که چگونه یک ساختمان با محیط هاي داخلی، محلی و جهانی در همکنش است .در این مقاله مختصرا به معرفی روشهایی کلی براي به کار بردن طراحی پایدار در معماري پرداخته ایم که خط مشی هستند براي تحقیق و بررسی بیشتر مسائل.

معماري پایدار، طراحی پایدار، طبیعت، اقلیم، مدیریت انرژي