فرسایش بادی و کنترل آن ( مطالعه موردی منطقه ابردژ ورامین)

فرسایش بادی به عنوان یکی از عوامل مؤثر در گسترش و توسعه مناطق بیابانی شناخته شده است. اولين قدم در مبارزه با فرسايش خاك در منطقه مورد بررسي عواملي است كه موجبات فرسايش بادي در يك منطقه را فراهم مي نمايند . يكي از فعاليتهاي اثرگذار در حفاظت از مناطق خشك ايجاد جنگل‌هاي دست‌كاشت بوده است. از آنجا كه بخش عمده اي از فعاليتهاي تثبيت ماسه هاي روان و بيابانزدايي از سال 1344 تا كنون با استفاده از گونه تاغ نهالكاري و بذركاري ميشود، لزوم شناخت هر چه بيشتر از ارتباطات و تاثيرات اين قبيل فعاليت ها بر خصوصيات خاك و محيط اطراف آن امري ضروري است . براين اساس هدف از اين تحقيق بررسي اثرات پوشش گياهي برکنترل فرسايش بادي در جنوب شرقي شهر ورامين مي باشد. فعاليت هاي بيابان زدايي ابردژ ورامين به 4 دهه قبل برمی گردد. زرد تاغ(Haloxylon persicum ) يكي از مهمترين گياهان جهت تثبيت تپه هاي شني و بيابانزدايي در ايران است و در این منطقه نیز یکی از گونه های مهم جهت تثبیت به کار رفته است. در منطقه طرح مدیریت جنگلهای دست کاشت در طی سالهای گذشته با گونه تاغ جنگلکاری شده است که میزان فرسایش در قبل از جنگلکاری خیلی زیاد بوده و لی با کشت تاغ در سطح منطقه میزان فرسایش به نصف و کمتر(فرسایش کم تا متوسط) رسیده بود ولی در طی سالهای اخیر بدلیل خشکسالی و بهره برداریهای غیر مجاز این جنگلهای دست کاشت شادابی و تراوت خود را از دست داده است.

جنوب شرقي شهر ورامين، زرد تاغ، فرسايش بادي.