استفاده از فرهنگ بومی ایرانی اسلامی در شکل دهی فضاهای شهری (نمونه موردی: طراحی شهری قوم آذری)

طراحی شهری علم و هنری است، چند وجهی و توجه هم زمان به تمامی وجوه است که موجب موفقیت آثار طراحی خواهد شد. توجه به انسان در حقیقت بیانگر توجه به کلیه وجوه دخیل در طراحی است که باید در کالبد فضا تجلی یابد. توجه به انسان در گرو شناخت ویژگی های اوست و شناخت ویژگی های انسان ها نیز در گرو شناخت فرهنگی است که وی در آن شکل گرفته است. سالهاست که شاهد ابراز نا امیدی مدیران و متخصصین در زمینه هنر، معماری و شهرسازی و نشریات گوناگون، از بی هویتی، عدم حس تعلق، بی توجهی به فرهنگ و تجلی آن در معماری و شهرسازی هستیم. در این پژوهش هدف بر این بوده که خرده فرهنگ و استفاده از فرهنگ بومی هر منطقه و قوم در طراحی فضاهای شهری متجلی گردد. به نظر می رسد پاسخ ارائه شده و پرداختن بر چگونگی زندگی و پوشش یکی از اقوام ایرانی (قوم آذری) در این مقاله، آغاز امیدوارکننده ای بر این موضوع باشد. در اینجا می توان چنین نتیجه گرفت که آشنایی با فرهنگ، دین، باورها، بایدها و نبایدها، می تواند گامی جهت فراهم آوردن زمینه ایجاد هویت و حس تعلق در این سرزمین محسوب شود. پژوهش حاضر از طریق مطالعات کتابخانه ای و به روش توصیفی– تحلیلی، بررسی شده است.

فرهنگ، طراحی، فضای شهری، قوم آذری