تاريخ علم اقتصاد نشان داده است كه در مسير دستيابي به توسعه اقتصادي كشورهاي جهان به سمت بازارهايي با رقابت بيشتر، حركت نموده و به‌عبارتي دو مفهوم توسعه‌يافتگي و رقابت‌پذيري مفاهيمي كاملاً مرتبط هستند. بر همين اساس است كه در بسياري از كشورهاي توسعه يافته و در حال گذار موضوع رقابت‌پذيري به معيار مهمي در سياست‌گذاري‌هاي اقتصادي تبديل شده، به‌گونه‌اي كه پيامدهاي هر سياستي را با معيار تاثير بر توسعه توان رقابتي اقتصاد ملي مي‌سنجند. با اين نگرش مي‌توان سطح توسعه كشورهاي جهان و نيز مرحله‌اي از توسعه كه در آن قرار گرفتند را با ميزان رقابت‌پذيري اقتصاد آن‌ها مورد بررسي قرار داد. با توجه به اين‌كه جامعه ايراني در حال گذار به سمت توسعه‌يافتگي است اين مقاله مي‌كوشد گذار ايران را با دو رويكرد گذار به مرحله مبتني بر كارآيي و گذار به مرحله مبتني بر نوآوري مورد توجه قرار دهد. بدين منظور با بررسي شاخص‌هاي رقابت‌پذيري در ايران و مقايسه آن با اقتصادهاي كارآيي‌گرا و نوآورگرا، وضعيت موجود و نقاط قوت و ضعف جهت دستيابي به وضعيت مطلوب شناسايي مي‌شوند. نتايج به‌دست آمده حاكي از آن است كه اكثر مؤلفه‌هاي رقابت‌پذيري از وضعيت نامساعدي در ميان اقتصادهاي كارآيي‌گرا و نوآورگرا برخوردار مي‌باشند و در بين اين مولفه‌ها كارآيي بازار نيروي كار و پيشرفته بودن بازار مالي به‌عنوان مهم‌ترين موانع رقابت‌پذيري ايران به‌شمار مي‌آيند.
کلید واژگان :رقابت پذیری، ارکان رقابت پذیری، گذار اقتصادی، کارایی گرا، نوگرا
ارزش ریالی : 500000 ریال
با پرداخت الکترونیک