فراوانی بیماریهای آلرژیک در مبتلایان به HIVو ارتباط آن با سطح لنفوسیتهای CD4، ائوزینوفیلها و بازوفیلهای خون و تریپتاز سرم

مقدمه: آلرژی در مبتلایان به HIVشایع است. اختلال عملکرد سلول های Tمنجر به آنرژی و واکنش های افزایش حساسیتی حتی پیش از کاهش تعداد این سلول ها می گردد. شیفت در پروفایل سیتوکاینی از پاسخ نوع ۱ به 2 نیز روی می دهد که باعث افزایش سایتوکاین های آلرژن نوع 2 شامل IL-4 و IL-5 ،IL-13 می شود. اخیرا گاید لاین ها توصیه به شروع درمان در شمارش CD 4 بالاتر می نمایند. براساس شواهد، درمان زودهنگام HIV بر کاهش پیشرفت بیماری و ناتوانی و مرگ و میر ناشی از آن موثر است. بسیاری از بیماری های آلرژیک در HIVممکن است در شمارش CD4 بالاتر نیز رخ دهند که پیشنهاد کننده احتمال اختلال سیستم ایمنی حتی در این سطح از سلول های T CD + 4است. در واقع می توان در حضور آلرژی حتی در شمارش بالاتر CD4 نیز درمان را شروع کرد. آلرژی در این حالت می تواند یک نشانگر اختلال عملکرد سیستم ایمنی باشد. از دیگر سو با درمان های موثر و طولانی شدن عمر بیماران مبتلا به HIVبیماری های آلرژیک به عنوان مهمترین عامل ناتوان کننده در این بیماران مطرح شده است. هدف تحقیق: در این مطالعه میزان فراوانی بیماری های آلرژیک و عوامل دموگرافیک و بالینی موثر بر آن در مبتلایان به HIV و رابطه آن با سطح لنفوسیت های CD8+ , CD4+، ائوزینوفیل ها و بازوفیل ها و سطح تریپتاز خون مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش تحقیق: این مطالعه به روش مقطعی انجام شد. جمعیت مورد مطالعه ، بیماران مبتلا به HIV بودند که بین سالهای 1394-1392 جهت تعیین میزان لنفوسیت های CD4+به آزمایشگاه بیمارستان ولی عصر تهران یا مرکز مشاوره بیماری های رفتاری و مرکز تحقیقات ایدز بیمارستان امام خمینی تهران مراجعه کردند. کلیه افراد مراجعه کننده تا تکمیل حجم نمونه به شرط دارا بودن معیارهای پذیرش انتخاب شدند و سپس در دو گروه مبتلا به آلرژی و فاقد آلرژی قرار گرفتند . تعیین بیماری های آلرژیک با گرفتن شرح حال توسط پزشکو ثبت در پرسشنامه طرح صورت گرفت . معیار های ورود به مطالعه: ۱-در دسترسبودن کامل اطلاعات بالینی و تکمیل بودن پرونده بالینی، 2-رضایت و همکاری مناسب بیمار، 3-مناسب بودن نمونه ارسالی جهت بررسی پارامترهای آزمایشگاهی مورد نظر. تعیین سطح لنفوسیت های CD8+ , CD4+ به روش فلوسایتومتری، ائوزینوفیل ها و بازوفیل های خون با دستگاه شمارشگر سلولهای خونی و تعیین سطح تریپتاز خون به روش ELISA صورت گرفت. جهت آزمایش الایزا از کیت تریپتاز انسانی استفاده شد. این کیت از روش الایزا ساندویچ جهت سنجش سطح تریپتاز استفاده می کرد. پس از انجام آزمایشات، پارامترهای فوق بین دو گروه مقایسه شد. نتایج: تعداد 95 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند که 50 بیمار 52.6 %)) مبتلا به آلرژی و 45بیمار 47.4 %)) فاقد آلرژی بودند. شیوع آلرژی در بیماران HIV مثبت 55.4 % بود. رابطه معناداری بین جنس، تعداد سلولهای CD8+ , CD4+ ، ائوزینوفیل ها و بازوفیلها، سطح هموگلوبین و تریپتاز خون با وجود آلرژی وجود نداشت. متوسط سن بیماران مبتلا به آلرژی (35.4 سال) کمتر از متوسط سن بیماران فاقد آلرژی (96/41) سال بود. متوسط مدت ابتلا به HIV در بیماران مبتلا به آلرژی 6.90 سال با انحراف معیار 5.12 واین مدت در بیماران فاقد آلرژی 4.70 سال با انحراف معیار 3.70 بود. بین وجود آلرژی و سن (P=0.011) و همچنین مدت زمان ابتلا به HIV (P=0.019) ارتباط معنادار وجود داشت. متوسط میزان تریپتاز خون در بیماران مبتلا به HIV 4.90ng/ml بود که تفاوتی از این نظر بین بیماران مبتلا به آلرژی و فاقد آلرژی وجود نداشت. نتیجه گیری: شیوع آلرژی در بیماران HIV مثبت افزایش می یابد که بیش از آنکه تحت تاثیر تعداد سلول های CD4+ باشد، ناشی از ماهیت بیماری و طول مدت ابتلا به آن است و عدم ارتباط تعداد سلول های CD4+ با ایجاد آلرژی می تواند به این دلیل باشد که این سلول ها علاوه بر کاهش تعدادشان دارای نقص عملکرد نیز هستند. میزان تریپتاز سرم بیماران با جمعیت نرمال برابر است و ظاهرا عملکرد ماست سل ها تحت تاثیر ابتلا به HIV و شرایط ایمنی فرد قرار نمی گیرد.

HIV, آلرژی، تریپتاز