امروزه، مفهوم رفاه اجتماعی از ملزومات بسیار مهم توسعه و پیشرفت هر جامعه قلمداد می شود. رفاه اجتماعی در معنای وسیع آن بر مفهوم بهره مندی اجتماعی، خوشبختی اکثریت مردم، برقراری امنیت و عدالت و تأمین نیازهای زندگی و دامنه ی وسیعی از برنامه ها و فعالیت های مربوط به بهزیستی و رفاه شهروندان تأکید دارد. در این میان، دینداری به عنوان میزان پایبندی و تعهد دینی و اعتماد اجتماعی به عنوان استحکام روابط اجتماعی از متغیرهای مؤثر بر احساس رفاه اجتماعی مورد تأکید قرار گرفته است. هدف اصلی این مقاله، بررسی رابطه بین میزان دینداری و میزان اعتماد اجتماعی بر میزان احساس برخورداری از رفاه اجتماعی در جامعه مورد مطالعه می باشد. این مطالعه از نوع پیمایش اجتماعی بوده و داده های تحقیق با استفاده از تکنیک پرسشنامه توأم با مصاحبه جمع آوری گردیده است. جامعه آماری مورد مطالعه کلیه شهروندان شهر کاشان می¬باشند که با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران تعداد 610 نفر به عنوان حجم نمونه تعیین و با استفاده از روش سهمیه¬ای و تصادفی مورد بررسی قرار گرفته اند. در مجموع، نتایج ضریب همبستگی پیرسون، وجود همبستگی بین هر یک از متغیرهای میزان دینداری و میزان اعتماد اجتماعی با میزان احساس رفاه اجتماعی (به ترتیب برابر با 0.279 و 0.338=r) در سطح اطمینان 99 درصد را مورد تأیید قرار داده است. همچنین، شاخص های کلی مدل ساختاری نشان می دهد مدل مورد بررسی از برازش خوبی برخوردار می باشد. ضرایب مسیر از دینداری به اعتماد اجتماعی با مقدار (0.45=γ) و از اعتماد اجتماعی به احساس رفاه اجتماعی نیز با مقدار (6.37=t و 0.34= ß) به لحاظ آماری معنادار می باشد.
کلید واژگان :رفاه اجتماعی، اعتماد اجتماعی، دینداری، امنیت اجتماعی، نیازهای شناختی، عاطفی.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک